Want daar was Eske, onze volwassen hond. En onze twee katten. In één klap staat hun vertrouwde wereld op zijn kop. Een ‘kleine verandering’ van zo’n dertig centimeter hoog, maar wát een impact. Onze aandacht verdelen we uiteraard ze goed mogelijk tussen de twee honden, maar de pup wint die strijd. Logisch, de nieuwkomer moet wennen en moet nog veel leren.
Wandelen bijvoorbeeld. We merken aan Eske dat ze het maar irritant vindt: een trekkende puppy die haar telkens voor de voeten loopt, bij de staart grijpt en bij haar opspringt. Ze moet zichtbaar wennen, maar geeft de kleine toch de ruimte om te ravotten. Natuurlijk wordt er af en toe met een grauw duidelijk gemaakt wie er de baas is, maar toch vinden we de twee steeds vaker naast elkaar op hun slaapplek. Uitgeteld van het spelen, de nieuwe ontdekkingen en nieuwe omgangsvormen.
Wennen, aanpassen, flexibel zijn, omdenken, leiderschap tonen, de regels leren, tolereren én accepteren. Zomaar een bundeling van populaire eigenschappen zoals wij mensen ze zo graag zien bij veranderingen. Onze dieren doen het, of doen vooral hun uiterste best. Het kan in ieder geval geen kwaad om af en toe wat kunstjes van ze af te kijken en er misschien wel het een en ander van te leren.